Czujniki: Systematyka

Kluczowym kryterium wyróżniającym czujniki jest fizyczna zasada przesyłania sygnału pierwotnego. Większość powszechnie stosowanych obecnie czujników można sklasyfikować jako dotykowe lub bezdotykowe. Czujniki dotykowe uzyskują informacje o położeniu punktu pomiarowego poprzez dotknięcie mierzonego obiektu elementem pomiarowym, zwykle kulą pomiarową. Wynikające z tego ugięcie elementu czujnikowego można określić elektrycznie lub optycznie. Czujniki optyczne wykrywają położenie punktu pomiarowego poprzez odbicie światła od powierzchni przedmiotu obrabianego. W przypadku czujników tomografii rentgenowskiej obszar obiektu jest penetrowany przez promieniowanie rentgenowskie, a trójwymiarowa geometria obiektu pomiarowego jest rekonstruowana na podstawie obrazów radiograficznych. Jest to wykorzystywane do określenia położenia punktów pomiarowych.

Czujniki mogą mieć własny zakres pomiarowy (czujniki pomiarowe) lub rozpoznawać tylko przekroczenie wartości progowej (czujniki przełączające). Kierunek działania czujników może być ograniczony do jednej lub dwóch osi współrzędnych (czujniki 1D, 2D) lub obejmować wszystkie trzy osie (czujniki 3D). Mierzone wartości osi niepomiarowych są określane przez położenie czujnika (np. położenie osi pomiarowej środka kuli w przypadku czujników 1D lub położenie płaszczyzny obiektu w przypadku przetwarzania obrazu). Czujniki mogą mierzyć pojedyncze punkty (czujniki punktowe), kontury (czujniki liniowe) lub obszary powierzchni (czujniki powierzchniowe).